Trichotillomania

Aga · Wysłany: Maj 16, 2010, 6:02 pm Temat postu:

Moja mama nazywała to <skubaniem>
Tata w ogóle się nie wypowiadał ale nie był obojętny... po prrostu wolał to zostawić mamie, chyba myślał,że z kobietą lepiej sie dogadam...

Ruby · Wysłany: Czerwiec 3, 2010, 11:54 pm Temat postu:

Przykro mi ikom, że masz taką dziwną sytuację. Ja bym chyba zagryzła rodzicom jakby opowiadali o moich problemach sąsiadom czy wujkom i ciotkom. Nienawidzę tego.

ruda5556 · Wysłany: Listopad 1, 2011, 4:52 pm Temat postu:

racja , twoi rodzice nie powinni opowiadać o tym innym ludziom . Nigdy nie wiadomo czy ci inni ludzie nie powiedzą znowu ,, innym ludziom ,, tak tworzą się plotki .

Lena89 · Wysłany: Listopad 3, 2011, 4:34 pm Temat postu:

A zwrocilas uwage rodzicom , ze to co im powiedzialas bylo powiedziane w zaufaniu??

Andzia Firanka · Wysłany: Listopad 9, 2011, 10:46 pm Temat postu:

Matka wie,od dawien dawna.
Ojciec też wiedział, ale reagował agresją.

Siostra wiem, mąż wie.

Nikt poza tym, no, może jakaś jedna moja zaufana koleżanka.

Wszędzie sieję bzdury, że mnie fryzjer poparzył, że mam łysienie plackowate itp.

Ogólnie ściemniam.
W szkole dzieci czasami widzą, głupio patrzą, więc stosuję do pracy Nanogen albo Toppik, i jakoś dzień za dniem.

Lena89 · Wysłany: Listopad 11, 2011, 9:59 pm Temat postu:

A nie myslalas zeby pojsc z tym do psecjalisty?? psycholog??

Andzia Firanka · Wysłany: Listopad 12, 2011, 2:27 pm Temat postu:

Byłam już dwa razy na terapii.
Prywtnie chodziłam i na NFZ, do jednej osoby.
Dwa razy w tyg.

Brałam -biorę -leki- jstem pod kontrolą psychiatry i psychologa.

Nie działa Sad

Lena89 · Wysłany: Listopad 12, 2011, 10:42 pm Temat postu:

Az dziwne, ze nie dziala... moze psycholog/psychiatra nie ma podejscia? albo nie zna sie na rzeczy? nie wiem kurcze, a moze to poczatek po prostu i beda w koncu rezultaty (tego ci bardzo zycze) . a co daja takie leki?? one sa uspokajajace? bo ja w sumie nie jestem za tym zeby jesc tabletki na niewyrywanie wlosow, bo wg Mnie to w psychice gdzies jest problem nie w farmakologii. no az nie moge sie doczekac odpowiedzi!
pozdrawiam:*

Ruby · Wysłany: Listopad 13, 2011, 12:23 am Temat postu:

No ja się nie dziwię Andzi, że nie działa. Ja mam identyczną sytuację. Testowałam kilka leków na trich. Na co dzień biorę Mozarin. Ostatni lekarka przepisała mi haloperydol, przeraża mnie ten lek i nie wzięłam. Chodzę na psychoterapię od prawie 3 lat. I nic, zero efektów. Nie dość, że w kwestii trich to i mojego samopoczucia. Szczerze mówiąc czuje się tym okropnie zmęczona. W moim przypadku psychoterapia ukierunkowuje mnie na pewne działania i tok myślenia. Jednak do póki samo w sobie się nie zaparłam na "nie wyrywanie" to nie było żadnej różnicy. Jednak mimo wszystko uważam, że przy takim schorzeniu warto być w terapii i odwiedzać psychiatrę. Może jedni są po prostu bardziej oporni. Ja np. nie potrafię otworzyć się do końca przed moją terapeutką i po 3 latach wciąż się z tym zmagamy.

Andzia Firanka · Wysłany: Listopad 13, 2011, 8:48 am Temat postu:

Lena- leków nie bierze się bezpośrednio "na wyrywanie".Gdyby takowe istniał, już bym była wyleczona:)
Leki pomagają zlikwidować, choć częściowo, wyrywanie.Uspokoić nerwy, dać uczucie odprężenia- wszystko to, co sprzyja wyrywaniu.
Ja biorę Zoloft i Tegretol.
Przede wszystkim oddziałuje jednak na serotoninę. Poza działaniem antydepresyjnym ważne jest silne działanie przeciwlękowe leku. Jest stosowany również przy leczeniu fobii społecznej, nie jest w tym przypadku bardzo efektywny.

Terapia mnie wystraszyła w pewnej chwili, a jak chciałam wrócić to fundusze na to nie pozwoliły już za bardzo.

perapa · Wysłany: Listopad 13, 2011, 8:37 pm Temat postu:

Andzia, a terapia na nfz? Wiem ze odruchowo pewnie od razu myslisz, ze taka jest do kitu, ale to bardzo krzywdzace myslenie. Bo niekompetentnych psychologow mzna spotkac w pracy na nfz jak i prywatnie, wiec moze uda Ci sie przemoc i sprobowac?

Ja jesli chodzi o wyrywanie widze mega poprawe.
Uogolniajac-kiedys bylam lysa non stop, rwalam co tylko mi sie na powiece urodzilo, malo skory razem z rzesami nie wyrwalam:( A teraz mam KILKUMIESIECZNE okresy bez rwania. Zdarza sie ze nie rwe ani jednej a czasem zapomne sie i jakas tam skubne. No ale niestety po kilku miesiacach konczy sie jak na razie tak samo-rwe do lysa i potem przez miesiac, dwa czekam az cokolwiek odrosnie...
Ale poprawe widze wielka, bo z kazdym wyrwaniem i odrosnieciem wydluza mi sie okres bez rwania, czyli w sumie w ciagu roku wyrywam teraz ok 3-4 razy a kiedys rwalam codziennie...

Pozdrawiam i trzymam kciuki.

Andzia Firanka · Wysłany: Listopad 13, 2011, 9:37 pm Temat postu:

Perapa- to już na pewno światełko w tunelu, coraz dłuższe okresy bez wyrywania dają nadzieję!!!!!!

Chodziłam na NFZ do terapeutki, do której póxniej przeszłam prywatnie, bo skończyła praktyki na NFZ w przychodni.
Rewelacyjna kobieta, zgadzam się, można trafić na super ludzi.
Kochana kobieta, za którą tęsknię Sad

perapa · Wysłany: Listopad 13, 2011, 11:13 pm Temat postu:

wiem co to znaczy przywiazac sie do terapeuty, ale az mi sie cisnie na usta durnowate "nie jednemu psy na imie burek"... Choc podejrzewam, ze jest Ci trudno, nie zalamuj sie i nie skupiaj na sowojej tesknocie, bo wiesz, to zaskutkuje tym, ze nie zrobisz nic, zeby sobie pomoc.
Powinnas pomyslec jak wiele daly Ci wizyty u tej terapeutki, ze zaufalas komus tak mocno, popatrzec na emocje jakie sie w Tobie wzbudzily dzieki tym wizytom itd. I patrzec na to co bylo z sentymentem i nadzieja na dalsze leczenie. I skoro leczenie u tej pani nie jeste teraz mozliwe np z powodow finansowych, musisz pomyslec co dalej. Czy w ogole chcesz sie dalej leczyc, czy czujesz, ze takie wizyty bylyby pomocne itd.
I zaczac szukac, pytac:)
Wszystko w TWOICH rekach.

Trzymam kciuki:)

Ruby · Wysłany: Listopad 14, 2011, 12:56 am Temat postu:

Mnie jutro czeka wizyta u terapeutki a dla mnie ostatnio terapia jest jak woda święcona na diabła. Kiedy pomyśle, że mam wypluwać z siebie to co tam siedzi...to nie, po prostu nie i już. Najchętniej zasznurowałabym sobie usta. Ale wiem, że jeśli nie pójdę to będzie jeszcze gorzej. Sama już nie wiem. A jeśli chodzi o trich to terapia póki co w ogóle mi nie pomogła. Wydaje mi się, że z powodu terapii mam jeszcze większy burdel w głowie.

Andzia Firanka · Wysłany: Listopad 14, 2011, 4:01 pm Temat postu:

A ja pamiętam, jak po terpaeutycznym koglu - moglu w głowie, zaczęło mi się wszystko układać.
To jest być może ten etap, teraz zacznie się układać Tobie.
Ja lubię terapię i rozmowy, zawsze wychodziłam z siebie dumna- zostałam chwalona, doceniana, że skończyłam 2 kierunki studiów, że zdołałam wybudować dom, że urodziłam dzieci( wtedy miałam jeszcze jedno), że potrafię to czy tamto.
Podnosiło mnie to na duchu i wystarczało na kolejny dobry dzień.

Brak doceniania mnie- to też jeden z powodów mojego stanu!

Wiem, że terapeutów jest mnóstwo wspaniałych, ale brak czasu ogranicza mnie teraz;(


	Trichotillomania Forum dla cierpiących na trichotillomanię i trichofagię. To choroba o podłożu obesyjno-kompulsywnym. Jeśli wyrywasz włosy i czujesz się osamotniona/ny ze swoim problemem, to jest miejsce dla Ciebie. Razem będzie nam łatwiej poradzić sobie z trich.		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj