Trichotillomania

katka · Wysłany: Marzec 8, 2012, 4:36 pm Temat postu:

Trzymam kciuki, moooocno! Smile

Perapa, czytałam trochę co mądrego piszesz...widzę ,że nieżle "rozkminiłaś" cholerę, błagam, powiedz, gdzie po pomoc ?? Jak i kogo szukać? Jestem z wawki, nie powinno byc kłopotu z lekarzem, ale nie wiem z której manki szukać. Nie stac mnie prywatnie i strasznie boje się trafic na "magika" który grzebiąc w głowie i duszy moze większej krzywdy narobić...Ja wiem, że w ogóle solidnej omocy psychologiczno-psychiatrycznej potrzebuję, od lat staram się sama dźwigac i dawać rade do przodu, był etap, ze byłam na antydepresantach, ale nie zauwazyłam, zebym po nich mniej rwała..zresztą psychiatra u której wtedy byłam nawet nie zapytała o moje rzesy i brwi- chociaz to widać doskonale. A ja nie miałam pojecia ze powinnam o tym powiedzieć..

perapa · Wysłany: Marzec 8, 2012, 7:08 pm Temat postu:

oj jakbym rozkminila to juz dawno bym wcale nie rwala a rwe nadal, fakt ze duzo rzadziej, ale do mega sukcesu jeszcze mi daleko;)

Gdybym miala szukac psychologa w wawie, to pewnie zajrzalabym na strone towrzystwa psychiatrycznego, tam jest lista specjalistow ktorzy albo maja bardzo duze doswiadczenie, doszkalaja sie i chyba sa zobaowiazani pracowac pod superwizją, tzn ze nad nimi jest tak jakby jeszcze bardziej doswiadczony specjalista, ktory z rozmow o danym pacjencie co jakis czas wnioskuje czy terapia przebiega prawidlowo i czy np terapeuta tak jak mowisz "nie grzebie w pacjencie nie tak jak trzeba" Wink

Masz tam mase nazwisk, musisz wpisywac w google i sprawdzac czy ktos pracuje w przychodni czy tez prywatnie, czasem warto zadzwonic nawet do prywatnego gabinetu i zapytac czy dany psycholog nie przyjmuje jeszcze gdzies w innym miejscu na nfz.

Aby skorzystac z psychoterapii na nfz konieczne jest skierowanie od psychiatry na psychoterapie. Do psychiatry mozesz isc do jakiejkolwiek PZP, kazdy powinien wystawic skierowanie. A z takim skier idziesz juz do wybranego terapeuty pracujacego na nfz.
Nie wiem czy na forum jest jakas osoba z wawy ktora jest w terapii, wtedy mialabys kogos poleconego.

Wiem ze w wawie chyba jest cos takiego jak klinika nerwic, nie pamietam jaka ulica, moze sobieskiego? Mozliwe ze tam jest jakas przychodnia przyszpitalna, mysle ze warto do takiej zajrzec, bo jak przy szpitalu to na bank na nfz, a na dodatek lekarze i psychologowie to juz z prawdziwego zdarzenia;)

tu masz strone PTP i liste psychoterapeutow
[link widoczny dla zalogowanych]

Powodzenia:)

katka · Wysłany: Marzec 8, 2012, 7:49 pm Temat postu:

O rany, dziekuję Ci bardzo!!! Mówiłam żeś fachurka Smile

Lecę szukać, moze w końcu w tym moim popapranym życiu coś się zmieni...
Powiedz mi jeszcze , ile lat wyrywałaś całkowicie?? czy one potem jeszcze choć troche odrastają?

perapa · Wysłany: Marzec 9, 2012, 10:44 pm Temat postu:

rwe od 17 lat.
Calkiem lysa bylam przez kilka lat non stop.
Rzesy juz nigdy nie beda takie jak sprzed choroby, sa cienkie, rzadkie, proste, delikatne. I jestem pewna ze kiedys moga calkowicie przestac wyrastac...
Kiedy? Mysle ze to indywidualna cecha organizmu, jak np gestosc wlosow na glowie. Tak jak tu na forum byl jakis chlopak ktoremu brwi przestaly rosnac po kilku latach rwania a niektore kobiety latami same reguluja brwi a te nadal rosna, wiec nigdy nic nie wiadmo.

Aries · Wysłany: Marzec 20, 2012, 1:40 pm Temat postu:

Witam,
mnie w tym roku mija 20 lat z tą paskudną chorobą. Na szczęście (o ile tak można powiedzieć) dosięgła mnie tylko wersja z wyrywaniem włosów na głowie i to tylko w określonych miejscach tzn. z tyłu głowy za uszami.
Kiedyś miałam włosy do pasa i po prostu zaczesywałam łyse placki. Teraz, z biegiem czasu włosy osłabły i nadal związuję je w koński ogon albo upinam, ale placki i tak prześwitują.
Są okresy kiedy wyrywam mniej albo wcale, np. kiedy przede mną jakieś ważne wydarzenie i zależy mi żeby dobrze wyglądać. Takie okresy potrafią czasem trwać kilka miesięcy i wtedy wydaje mi się, że choroba już mnie nie dotyczy i przychodzi nagle taka chwila, najczęściej podczas lektury książki kiedy za kanapą znajduję kłębek swoich włosów.
Stosowałam sobie taką terapię - brałam lusterko, stawałam przed lustrem i oglądałam głowę mówiąc sama do siebie "zobacz jak się urządziłaś". Niestety na niewiele się ta autoterapia zdała, bo zaraz znowu wracałam do tego chorego nawyku.
Mam duże wspracie w rodzinie, chociaż czasami nie mogę już słuchać powtarzających się tekstów "weź ręce od głowy", "nie wyrywaj" mimo iż wiem, że chcą dla mnie dobrze.
Cieszę się, że trafiłam na to forum, może wspólnymi siłami sobie jakoś pomożemy. Smile

Ruby · Wysłany: Marzec 20, 2012, 3:24 pm Temat postu:

Witaj Aries na forum Smile

Powiem Ci, że ja również przyglądałam się swoim łysym miejscom przed lustrem. Nie było to łatwe, ale pozwoliło mi to zrozumieć jak mocno ta choroba jest we mnie zakorzeniona. Pozwoliło mi to również patrzeć na trich bardziej świadomie. Mi czasami zdarzają się takie dni, że nawet kiedy jestem świadoma wyrywania nie potrafię przestać. Innym razem bardzo łatwo przychodzi mi powstrzymywanie, a jeszcze innym razem w ogóle nie wyrywam i nawet o tym nie myślę, jakby problemu nie było. Te ostatnie okresy coraz bardziej się wydłużają i myślę, że to zasługa terapii.

greentomb · Wysłany: Marzec 22, 2012, 7:22 pm Temat postu:

Aries, twoje slowa to jakby moja hostoria! Musimy zwalczyc to dziadostwo!!!!!!!!!!!! Ja wierze w potege naszego umsylu i w silna wole. Samej ciezko sie zmotywowac, tutaj mamy grupe wsparcia.
Ja nie wyrywam juz od 6 dni.


	Trichotillomania Forum dla cierpiących na trichotillomanię i trichofagię. To choroba o podłożu obesyjno-kompulsywnym. Jeśli wyrywasz włosy i czujesz się osamotniona/ny ze swoim problemem, to jest miejsce dla Ciebie. Razem będzie nam łatwiej poradzić sobie z trich.		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj