Trichotillomania

Beatka

Witam jeszcze raz, może na początek troszkę o sobie :cry:
Na trich cierpię -bo chyba tak można to określić od dziecka .
Nie pamiętam dokładnie ,ale chyba w wieku około 8 lat zaczęło się to straszne natręctwo.
Teraz już wiem dlaczego to w ogóle się zaczęło.
Aż wstyd pisać ale miałam ciężkie dzieciństwo , bieda i brak opieki a co za tym idzie nie dopilnowanie ze str.rodziców.
Pojawiły się wszy i to jest ten powód od którego się wszystko zaczęło.
Na początku myślałam że oczyszczam sobie głowę , białe pomyślałam że to pozostałości po tych robactwach,a to były przecież cebulki włosów !
Tak wiem że to głupota ale -O matko dziecko przecież ma różne pomysły i nie wie wszystkiego o życiu (to tak na usprawiedliwienie ).
Mam do dnia dzisiejszego żal do swej Mamy o to co mi zrobiła.
Cierpiałam sama w tej okropnej chorobie.Wstydziłam się tego jak wyglądam i myślałam że takie coś to tylko mnie dopadło bo wówczas nie wiedziałam że to choroba.
Nagle nastąpił przełom .Przeczytałam w takiej gazecie z programem telewizyjnym że jakaś znana tenisistka cierpi na taką chorobę że wyrywa sobie włosy i dlatego nosiła chustki ale poradziła sobie z tym dzięki leczeniu.
To było dla mnie jak światełko w tunelu, skoro taka znana osoba mówi o tym i ma taką przypadłość to znaczy że jest więcej osób i nie jestem sama
Wyobraźcie sobie że tą wiadomość przeczytałam około 12 lat temu a teraz mam 40 lat.
Po tym zdarzeniu poszłam do psychologa a ten stwierdził że terapia grupowa będzie ok skoro mam problemy z samą sobą.
Ale szukałam nadal i trafiłam do super psychiatry.
Pierwszy raz mało nie spaliłam się ze wstydu siedząc pod gabinetem .
A potem poszło już szybko, super lekarz.
Z taką chorobę miał pierwszy raz do czynienia ale naprawdę się starał.Brałam różne leki i uwaga !!! po połączeniu 2 leków pomogło .
Nie pamiętam nazwy tych leków ale wiem że jeden był dla osób na schizofrenię.Tak zadziałało że w ogóle nie miałam ochoty wyrywać.
Po 3 miesiącach poszłam na kontrolę już włosy ładnie odrastały.
Powiedziałam że mnie wyleczył i cieszyłam się bardzo.
Lekarz powiedział że jestem w błędzie i choroba jest nadal.
Powiedział także iż nie poradzę sobie tylko biorąc leki gdyż jest to efekt chwilowy.
Nie wierzyłam :( Ale miał rację zaczęło się od nowa . Najpierw jeden włosek bo jest siwy, a potem już bez opamiętania aż głowa zaczynała boleć.
Przez to ciągle miałam bóle głowy i chore zatoki.
Na szczęście Pan doktor poradził że muszę spróbować terapii poznawczo-behawioralnej i jest klucz di sukcesu...
W tym przypadku także miał rację .
Pomogło moja wina że nie dokończyłam terapii nadal cierpię na top samo ale włosy na głowie mam kompletne.Mam większą świadomość że sama odpowiadam za swe czyny i że samo nic się nie zrobi.
To jest temat ,,morze '' i można o tym pisać sporo ale koniec już tych zwierzeń.
Jestem z Trójmiasta , jeśli ktoś chce możemy razem spróbować walczyć z tym.Z pewnością wspólne doświadczenia będą bezcenne.
Pozdrawiam wszystkich trzymajcie się .

kachaa19 · Wysłany: Lipiec 30, 2013, 9:21 pm Temat postu:

Witaj Beatko! Smile

Jaka mila wiadomość, ja też jestem z Trójmiasta... szukałam kogoś z tych stron na forum, ale niestety.
Ja choruję od 8 lat, sama mam 22, zdarzały mi się okresy nie wyrywania, raz lepiej raz gorzej. Szukałam dobrych lekarzy w Trójmiescie,, byłam u kilku, ale to niestety okazało się porażką... Mam ogromną nadzieję, że podzielisz się kiedyś nazwiskami tych wspaniałych lekarzy, i też będę miała kompletną fryzurę tak jak Ty Smile

Lena89 · Wysłany: Sierpień 13, 2013, 12:53 pm Temat postu:

Hej, tez jestem z Trojmiasta Smile

Zastanawiajace, ze jest nas coraz wiecej..

Ina · Wysłany: Sierpień 13, 2013, 5:48 pm Temat postu:

Witam serdecznie, ja tez zmagam się z trich od wczesnego dzieciństwa, trwa to nadal, a mam 28 lat. Były okresy, kiedy nie wyrywalam. U mnie problem dotyczy głowy, wyrywam włosy. Ostatnio trich przybrała na sile i jest coraz gorzej.
Cieszę się, że mogłam to napisać. Pozdrawiam Was wszystkie Smile

Beatka

Kochani !
Ja leczyłam się farmakologicznie u dr Mariusza Wiglusza-psychiatry z Akademii Medycznej w Gdańsku
natomiast terapię poznawczo -behawioralną miałam u dr.Marii Gałuszko także z akademii Medycznej.
Naprawdę są efekty,nie myślcie że ich zachwalam tak sobie, naprawdę
sporo się naszukałam i dopiero te połączenie dało efekty.
Nie twierdzę że jestem zdrowa, wiadomo trich chyba jest jak u nałogowca do końca życia,ale mam swoje własne włosy a nie perukę jak to było dotychczas.Napiszcie do mnie na priv do może się spotkamy,
podzielimy swoimi doświadczeniami.
Wiem co to jest i jak czuje się człowiek gdy wyrządza sobie krzywdę świadomie i nie potrafi przestać. Bądźcie optymistami można z tym walczyć i mieć efekty . Laughing

Samotna · Wysłany: Sierpień 20, 2013, 6:25 pm Temat postu:

Beatko bardzo budujące są Twoje posty bo dają nadzieję że z tym cholerstwem można wygrać Smile

kachaa19 · Wysłany: Sierpień 21, 2013, 5:41 pm Temat postu:

Beatko bardzo dziękuję za info Smile

Mam tylko pytanie, chodziłaś do nich prywatnie czy na nfz? Pytam się bo nie jestem ubezpieczona, i wolałabym prywatnie.

Co do spotkania jestem jak najbardziej za, tym bardziej że jest nas więcej. Smile

Kasiaczek · Wysłany: Sierpień 21, 2013, 10:45 pm Temat postu:

Ej, zazdroszczę Wam! A może jakieś spotkanie we Wrocławiu...???

Samotna · Wysłany: Sierpień 21, 2013, 11:34 pm Temat postu:

Kasiaczek jak będę jechała na Wrocek to dam znać i się spotkamy na kawę bo ja tez dolny śląsk Smile

Tekla · Wysłany: Październik 4, 2013, 11:06 am Temat postu:

Hej

Długo zastanawiałam sie czy pisać...
Nawet nie wiecie jak sie denerwuje (dobrze, że ręce pisaniem mam zajęte).
No i już beczę.... Razz

Mam 31 lat, a ten problem towarzyszy od podstawówki, bywały momenty gorsze i lepsze, nagle ustępowało, nagle znów zaczynałam to robić :/
Zaczeło sie od obrywania rozdwojonych końcówek, nie mogę spokojnie siedzieć z myślą, że mam rozdwojone końcówki Wink

Jak nie mogę siedzieć i oglądać tych włosów to wyrywam całe (sprawdzam czy są rozwojone, a potem je rwę na kawałki) albo rwę na ślepo same końcówki. Czasami "tylko" przeczesuję palcami (z nadzieją, że coś wyczeszę :/ ). Ciągle te włosy czuję, ciągle o nich myślę... Jak zasypiam to myślę (i żałuję, że jest zgaszone światło i ich po wyrwaniu nie obejrzę), jak sie budzę to od razu ręce mi idą do tej głowy :/
Jedynie jak jadę samochodem to mam względny spokój, no chyba że stoję na światłach to znów je tam macam i ciągne :/

Nie musze mówić chyba jak wyglądają moje włosy Sad

Próbuje to zakrywać, próbuje sie tłumaczyć (jak ktoś coś zauważy), ale słabo mi to wychodzi.

Z jednej strony mam żal do siebie, ze znów to zrobiłam, jestem zła, rozczarowana sobą, po raz 10000 obiecuję, że to był już OSTATNI włos! A z drugiej strony po wyrwaniu tego włosa czuję jakąś taką satysfakcję i ulgę i znów chcę to zrobić, czasem na złość samej sobie. Czasem robię to świadomie, z premedytacją, czasami nawet nie kontroluję swoich ruchów, orientuję się dopiero jak już trzymam te włosy w ręku Sad

U lekarza żadnego nie byłam.

Mam nadzieje, że przyjmiecie mnie do swojego grona, może razem bedzie łatwiej sie powstrzymywać.

Nie wiedziałam, że jest tyle osób na to cierpiących. Nie wiedziałam w ogóle że jest na to jakaś nazwa Wink

Kilka dni temu wpisałam w google "wyrywanie włosów" i o! wszystko stało sie jasne - jestem nienormalna! (bardziej niż mi sie wcześniej wydawało, hehe Wink

)
Ale to jednak jest pokrzepiające, że jednak nie tylko ja Wink

Pozdrawiam Smile

a! też jestem z Trójmiasta Smile

o psychiatrze myślałam, ale pomyślałam, że da mi jakieś leki, efekt bedzie chwilowy, potem da następne, silniejsze i znów silniejsze i bede na prochach do końca życia :/ Pomyślałam, że skoro kilka razy w życiu udało mi sie przestać to znów przestanę (może już na zawsze?). Tylko jak???

Beatka

Więc teraz już wiesz że nie tylko Ty jedna na to chorujesz,
dowiadujesz się także iż z tym można a nawet trzeba walczyć.
Niestety samo nic się nie zrobi.
To tak jak z nałogiem wiemy że jest ,wiemy że nam nie pomaga,ale skoro nasz ,,mózg'' się przyzwyczaił to w tym trwamy cały czas.
Musisz koniecznie zgłosić się do lekarza psychiatry.
Nie dermatologa bo on nie pomorze, to choroba naszej psychiki a nie skóry .
Mam nadzieję że od razu trafisz na kompetentnego i solidnego lekarza.
Jeśli niestety okaże się iż lekarz nie radzi sobie z tym problemem lub nie chce nic poradzić to się nie zniechęcaj !
Szukaj do skutku.
Mój lekarz powiedział mi że wie o tej chorobie ale nie miał jeszcze takich pacjentów.Więc uczciwie konsultował wszelkie leki z innymi lekarzami,i naprawdę pomogło.
Wprawdzie nie od razu , próbowałam różnych leków ale w końcu coś tknęło
i pomogło Wink

Tak jak pisałam wcześniej , musisz także zacząć chodzić na terapię-to powinna być tzw. terapia poznawczo-behawioralna
I te dwa sposoby pozwolą Ci na osiągnięcie sukcesu Very Happy

życzę wszystkiego naj. pozdr

Tekla · Wysłany: Październik 4, 2013, 11:32 am Temat postu:

no a najgorszy moment jaki sie ostatnio przydarzył, to moja córcia (3-letnia) zobaczyła na chodniku jakąś kępkę rudych włosów czy tam futerka (nie wiem co to było) i sie spytała czy to moje Crying or Very sad

Kuźwa! Nawet to mnie nie powstrzymało, od razu pazury w kłaki władowałam żeby sobie znów coś wyrwać Crying or Very sad

Beatka

słuchajcie może zorganizujemy wspólne spotkanie na przysłowiowej kawie , każda z nas ma ten sam problem.
Razem możemy więcej.
Może w jakieś kafejce czy coś w tym stylu ???
Dajcie znać , było by fajnie.pozdr

Tekla · Wysłany: Październik 4, 2013, 12:14 pm Temat postu:

ja to nawet chętnie Smile

(oby nie za późno)

Beatka · Wysłany: Październik 4, 2013, 12:18 pm Temat postu: najlepiej sobota ?

np.12 października godz 15 w Gdańsku ,
możemy usiąść np w Madisonie pasuje ?


	Trichotillomania Forum dla cierpiących na trichotillomanię i trichofagię. To choroba o podłożu obesyjno-kompulsywnym. Jeśli wyrywasz włosy i czujesz się osamotniona/ny ze swoim problemem, to jest miejsce dla Ciebie. Razem będzie nam łatwiej poradzić sobie z trich.		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj