Trichotillomania

Gość · Wysłany: Wrzesień 6, 2010, 9:11 am Temat postu: cześć wszystkim

Witam wszystkich, jestem Eliza i tak jak wy mam problem z trichotillomanią. U mnie wszystko zaczęło się na poczatku szkoly średniej i trwa do dziś, a mam w tej chwili 29 lat. Jest to smutna choroba związana w moim przypadku głównie ze stresem i niskim poczuciem wartości. Kiedyś mialam piękne długie włosy, teraz mysi ogonek i sto tysięcy różnych długości włosów na głowie. Wyrywam włosy z głowy głównie za uszami, kiedyś również z czubk glowy.. najwiekszym wstydem dla mnie jest to, że je zjadam. Chciałabym wyjść z tej choroby i życ normalnie. pozdrawiam wszystkich serdecznie i do uslyszenia. Eliza

perapa · Wysłany: Wrzesień 6, 2010, 10:47 am Temat postu:

witaj na naszym forum Very Happy

Pisz o czymkolwiek masz ochote, zawsze, jesli bedziemy umialy, postaramy sie pomoc lub chociaz Cie wesprzec!

Pamietaj, ze nie jestes z tym dziadostwem sama!

Ps na pewno ktos zwroci Ci o to uwage:)- zmien avatara, poniewaz jedna z naszych "forumowiczek" uzyla ten obrazek przed Toba. A internet jest na tyle wszechmocny, wiec na pewno znajdziesz inny, rownie ladny Wink

Aga · Wysłany: Wrzesień 6, 2010, 12:14 pm Temat postu:

Witaj:)
Ja mam 24 lata i mam <objawy> identyczne jak Twoje:) Nie jesteś sama:)

Gość · Wysłany: Wrzesień 8, 2010, 1:59 pm Temat postu:

dzięki Perapa i Aga. Nie wiem co mam robić..ostatnio jestem bardziej zestresowana..chyba za dużo problemów, a co za tym idzie coraz częściej ręce zaczynają wędrowac w wiadomym kierunku. Co robicie w takich chwilach? w jaki sposób próbujecie zapanowac na tym wszystkim?

perapa · Wysłany: Wrzesień 8, 2010, 4:22 pm Temat postu:

Kiedys probowalam i albo udawalo mi sie nie wyrywac na sile w wielkich mekach kilka miesiecy a potem jak wyrywanie wrocilo to z taka sila, ze chodzilam zupelnie bez rzes. Jak do nich dopadlam, to skonczyc nie moglam, jak w amoku...
A teraz nawet nie probuje sie opanowywac. Ale chodze na terapie, ucze sie, ze moja choroba nie powoduje obrzydzenia u moich przyjaciol, ze w ogole mozna komukolwiek powiedziec o tej okropnej chorobie, ze oni akceptuja mnie taka jaka jestem, z rzesami czy bez. I to chyba troche przez to daje sobie swego rodzaju dyspense a wyrywanie. Jak czuje potrzebe to rwe, jak nie, to nie Wink

Bo nawet na uczelni obracam sie w gronie najblizszych przyjaciol, z ktorych teraz wszyscy wiedza o moim wyrywaniu, wiec jest mi duzo latwiej. Nie lekam sie ich spojrzen w moje oczy a wychodzac na ulice nie czuje strachu, ze ktos zauwazy, tlumacze sobie wiesz jak? Ze pewnie pomysli, ze mam raka i bedzie temu komus mnie zal a nie poczuje obrzydzenia, bo nie wie, ze ja sama to sobie zrobilam Wink

Myslalas nad wizyta u psychologa? Czy jeszcze nie jestes gotowa? Jesli nie, to ja to rozumiem, nie wstydz sie tego, sama pamietam jak rekami i nogami sie przed tym bronilam. Myslalam sobie "Po co ja mam isc do psychiatry czy psychologa? Przeciez ja nie jestem chora psychicznie!" A wizyta u lekarza kojarzyla mi sie z przyznaniem racji temu zdaniu, ze jestem chora.

Pamietaj, nie jestes chora psychicznie, trich to zaburzenie, ktore farmakologicznie i psychoterapeutycznie mozna wyleczyc. Sama jestem od wyleczenia daleka, ale wiem, ze jedyna dobra droga, ktora moge podazac, to terapia.

Trzymam za Ciebie kciuki, pisz czasem co u Ciebie:)

Fuko · Wysłany: Wrzesień 8, 2010, 9:09 pm Temat postu:

Witaj. Ja akurat jestem "od rzęs", ale wiem mniej-więcej jakie to jest okropne uczucie.

Ruby · Wysłany: Wrzesień 9, 2010, 12:06 pm Temat postu:

Witaj Elizo na forum Smile

age21 · Wysłany: Wrzesień 9, 2010, 4:46 pm Temat postu:

Witaj;)

Aga · Wysłany: Wrzesień 9, 2010, 7:13 pm Temat postu:

HEh miło poznać kogoś, kto ma identyczne odczucia:)

Gość · Wysłany: Październik 21, 2010, 11:40 am Temat postu:

hej wam! coraz częściej myślę nad wizytą u specjalisty. Chciałam się was zapytać czy jest tutaj ktoś z Katowic lub okolic, ktos kto chodzi na terapię i uważa że mu pomaga..chcialabym trafić w dobre ręce.

perapa · Wysłany: Październik 21, 2010, 3:43 pm Temat postu:

poczekamy, zobaczymy, moze ktos sie odezwie z Twoich okolic. Ale w miedzyczasie mozesz poszukac lekarza sama, ja a taki sposob trafilam na swoje dwie wpaniale, psycholog i psychiatre Wink

Mysle, ze najpierw zacznij na forum depresja na gazeta.pl. Tam jest cos taiego jak "biala lista psychiatrow i psychoterapeutow" czy jakos tak, na pewno znajdziesz. I tam masz kilkaset pozycji, w ktorych ludzie chwala lekarzy ze swoich miast. Jesli juz znajdziesz nazwisko, ktore Cie zaciekawi, moglabys pocztac o tym kims cos wiecej np na stronie znanylekarz.pl. Wazne tez jest to czy stac Cie na terapie prywatnie czy na nfz. I nie mysl, ze jesli nie masz pieniedzy to trafisz na zla terapeutke! Ja chodze na kase chorych i uwuelbiam moich lekarzy, widze jak wiele wysilku wkladaja w to, zeby mi pomoc, tak wiec fachowosc wcale nie idzie za pieniedzmi.

AAAAA, oczywiscie moglabys zrobic cos jeszcze takiego! W Twoim miescie pewnie jest cos takiego jak jhakas akademia medyczna lub cos w tym stylu. I oni musza miec cos takiego jak szpital kliniczny. A PRZY NIM NA 100% przychodnia, w ktorej przyjmuja i psychiatrzy i psychoterapeuci.

Na pewno sobie poradzisz, wiem, ze bedzie ciezko, pierwsza rejestracja do przychodni i pierwsza wizyta budza wile obaw i strachu. Ze nieuzasadnionego, to przekonasz sie po wizycie, naprawde nie ma sie czego bac. I pamietaj, ze lekarz nie musi Ci odpowiadac, tak jak niektorych ludzi lubimy, innych nie, tak samo z psychiatra badz terapeuta. Moje lekarki od poczatku powtarzaly, ze moze mi sie nie podobac ich styl pracy, osobowosc i nikt mnie przy nich nie trzyma, ze jestem klientem a to moj wybor czy skorzystam z ich pomocy. Tak wiec nie boj sie, ze nie polubisz lekarza, bo ludzie sa rozni. Jednak jesli lekarz jest profesjonalista, wzbudzi Twoje zaufanie, sprawi, ze nie ebdziesz czula wstydu w jego gabinecie i z checia bedziesz tam wracac, zobaczysz Wink

Trzymam za Ciebie kciuki!

Bogumiła Domalewska · Wysłany: Styczeń 31, 2011, 7:06 pm Temat postu:

Ja też mam takie fazy.Staram się panowac nad sobą.Smieje się wtedy ,że zapuszczam rzęsy.Teraz udało mi się na tyle,że dokleiłam sobie,te jedwabne.Pomyślałam,że jak sporo kasy zapłace,to mi będzie szkoda rwać.No i udaje mi sie.Już czwarty dzien się do nich niedotykam.

perapa · Wysłany: Styczeń 31, 2011, 9:36 pm Temat postu:

o jak ja bym chciala moc takie sobie przyczepic Very Happy

!
Marze o czyms takim, ale tak jak mowisz, kasa straszna niestety. I wlasnie boje sie, ze beda to pieniadze wyrzucone w bloto Crying or Very sad

Nie raz kupilam tusz do rzes za masakryczna jak dla mnie kwote a przewaznie uzylam go kilka razy i oddawalam przyjaciolce, zeby nie zsechl sie zanim mi za kilka miesiecy odrosna rzesy Rolling Eyes

Bogumiła Domalewska · Wysłany: Styczeń 31, 2011, 9:58 pm Temat postu:

Hmmmmmmm,Pani która mi doklejała te rzesy miała problemy.Jedne były długie,drugie połamane.A kasa?Znalazłam taka która to zrobiła za niewielkie pieniadze.Cieszę sie bo narazie je szanuję.Boże,jak bym chciała jak najdłużej.

Bogumiła Domalewska · Wysłany: Luty 1, 2011, 9:55 pm Temat postu:

Czesć Śliczne.Musimy w to wierzyć.Napewno Każda z Nas ma w sobie coś,co trzeba eksponować.Trzeba patrzeć na Sibie w lustro i to powtarzać.Jestem ładna.Akceptuję Siebie taką jaka jestem.
Zobaczcie Wszyscy jakie mam nogi.Zobaczcie wszyscy jaka jestem zgrabna.
Pozdrawiam.


	Trichotillomania Forum dla cierpiących na trichotillomanię i trichofagię. To choroba o podłożu obesyjno-kompulsywnym. Jeśli wyrywasz włosy i czujesz się osamotniona/ny ze swoim problemem, to jest miejsce dla Ciebie. Razem będzie nam łatwiej poradzić sobie z trich.		FAQ Szukaj Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Zaloguj